Portal Literacki allarte.pl

To miasto północne rozpięło mi ciało

niczym poranna śmierć – przyniesiona do domu

rozszerza żebra jak rozdziela się chleb;

umyślny chirurg kalekiego dzieła sztuki.

Mam teraz wyrodne miejsca, w których mnie otwarto

- wklęsłe modlitwy z kart chorobowych,

garbowane zaschniętą korą krwi –

ale przecież kobieta umie się tylko rozbierać.

A moja prorocza metropolia rośnie i kipi

jakby upychała jęki wszystkich włóczęgów,

przyszytych do bruku niczym do piersi pokutnej.

Na ich podobieństwo przystaję do sterylnej diagnozy

- w tym stadium mogę być już tylko

ciosana na użytek krzyża albo trumny.