Straceni poboczem świata stąpają
Straceni pod falami ocalonych szukają
Straceni nicością metę mijają
I nikt Zła w połówki nie dzieli
Nikt z straconych nie odczuwa niedzieli
Ni widzą, że kochali
Że chwile szczęścia tulili zmartwieniami
Że łzy za kratą przed dziećmi były chowane
Teraz zabite w pamięci
Po drogach prostych są szukane
To straceni bez cierpienia
Bez wiary ocalenia
chwalmy łąki umajonepoezja 2018-04-26 20:25 poezja wyższych lotów | Ogieńpoezja 2018-04-26 15:43 | ALFA NOVA CZTERYpowieść 2018-04-26 09:08 początek |