Portal Literacki allarte.pl

To nie może być dom: wszystko, co rozwiera się

pod palcami jest cudze – jak mąż pielęgnujący mnie

ostrożnie i ukradkiem niczym uliczną roślinę,

lub wynajęte – jak ciało, senne wędrówki

jego organicznych układów, prosty handel:

ja mam gładkie pozy, ja mam gładkie wgłębienia

na drobne monety czy inną ciężką walutę.

To nie może być dom, ale jestem u siebie:

neony Wrocław Śródmieście, z których ukłuciami

przyjazna elektryczność sztucznie zasila mi krew.

Jednak dzisiaj mam żyły czyste i szerokie,

wszystkie nerwowe połączenia są spokojne,

a wargi niewładne - obrosłe w kłamstwo niby

okrężnym pnączem; nie do rozplątania, bo pod nim

ciepłe wewnętrzne jamy, bardziej wstydliwe od nagości.

Teraz, gdy nikt nie pilnuje mi ust, rozdzielam je

manualnie, wyjmując głód i ból jak oswojone ryby

i wchodzę w pierwszy bezpieczny sen – choć wciąż

mam do zasypiania rozległe ławice ich uładzonych skór.